ഒരാള്‍ക്ക്‌ കരളില്‍....,,,
ഒരാള്‍ക്ക്‌ തലയില്‍....,,,
ശ്വാസകോശത്തിലും, എല്ലിലും -
നീര് പോലും ഇറക്കാതെ തൊണ്ടയിലും-
മിണ്ടാനാവാതെ നാക്കിലും-
രുചിഅറിയാതിറക്കാതെ
ആമാശയത്തിലും അതിന്‍ താഴെയും...
ശപിതജന്മങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ -
രോഗങ്ങളില്‍ മാത്രം വ്യത്യസ്തത !!!
എല്ലാവരും കണ്ണ്കുഴിഞ്ഞവര്‍
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ അര്‍ബുദമായി -
ഉരുണ്ടു കൂടിയവര്‍
ഇരുള്‍ മൂടി പെയ്തൊഴിയാത്ത-
എങ്കിലുംവറ്റി വരണ്ട കണ്ണുള്ളവര്‍...
അവര്‍ക്കെല്ലാം കൂടി ഒരു മുഖം...
കുടുംബത്തിനും ഒരു മുഖം,,,
നഷ്ടപ്രതീക്ഷകളുടെ മുഖം...
ഒന്ന് നോക്കിയാല്‍ പിന്നെ നോക്കാനാവാത്ത മുഖം...
ഇടതുപക്ഷത്തിന്‍റെ ചരിത്ര ഭൂമിയായ ഒഞ്ചിയത്തിനടുത്ത് ഗ്രാമവിശുദ്ധിയുടെയും, പോരാട്ടങ്ങളുടെയും കഥകള്‍ രചിച്ച ആവള ടി കുഞ്ഞിരാമക്കുറുപ്പ് എന്നൊരു കഥാകാരന്‍ ജീവിച്ചിരുന്നു, യാദ്രിശ്ചികമായി അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഒരു കഥ വായിക്കാന്‍ ഇടയായി, ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യന്‍ സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയുടെ മൂല്യച്ചുതി ഏകദേശം അമ്പതു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക്മുന്‍പ്‌ അദ്ദേഹം ഒരു പുരാണകഥയുടെ മേലങ്കിയില്‍ എഴുതിവച്ചത്കണ്ടപ്പോള്‍ .... നമിച്ചു പോകുന്നു....
കഥയില്‍ ആകെ ഉള്ളത് രാജാവും, റാണിയും, മന്ത്രിയും മാത്രം... ആഡംബരത്തില്‍ മുന്നില്‍ നിക്കുന്ന റാണിയും അതിനനുസരിച്ച് തുള്ളുന്ന രാജാവും, അതിനിടയില്‍ പെട്ട് നട്ടം തിരിയുന്ന മന്ത്രിയും....
രാജ്ഞിയുടെ ആഗ്രഹം സാധിക്കാന്‍ രാജ്യത്തെ സമ്പത്ത്മുഴുവന്‍ വിറ്റ് കൊട്ടാരം പണിയുകയാണ്... അത് പോരാഞ്ഞ് ജനങ്ങള്‍ക്ക്‌ മേല്‍ അധിക നികുതി ഏര്‍പ്പെടുത്തിയും, അവരില്‍ നിന്നും പിഴഈടാക്കിയും ആ കൊട്ടാരം ഉയര്‍ന്നു വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു, അതുനനുസരിച്ചു ജനങ്ങള്‍ പട്ടിണിയില്‍ ആകുകയും ചെയ്തു...
ഒടുവില്‍ ആ കൊട്ടാരം പണി പൂര്‍ത്തിയായി...
ഒരു സന്ധ്യയില്‍ റാണിയും രാജാവും ആ കൊട്ടാരത്തിന്റെ വാനോളം ഉയര്‍ന്ന മട്ടുപ്പാവില്‍ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു....
അങ്ങകലെ കുടിലുകളില്‍ വിലക്കുകള്‍ തെളിഞ്ഞു വന്നു... ഇത് കണ്ടു റാണി കൊപിഷ്ടയായി...
"പ്രിയതമാ, ഞാനെന്താണീ കാണുന്നത്,,,? അങ്ങെനിക്കു വേണ്ടി ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ കൊട്ടാരം പണിത്, മട്ടുപ്പാവ് പണിതു, പക്ഷെ ഹാ കഷ്ടം..... ഈ കാഴ്ച നോക്കൂ... ഇതിനും ചുറ്റും ഈ കുടിലുകള്‍ .... എത്രയും പെട്ടെന്ന് കൊട്ടാരത്തില്‍ നിന്നും കാണാവുന്ന കുടിലുകള്‍ മാറ്റണം..."
റാണി പറഞ്ഞതല്ലേ, കോന്തന്‍രാജാവ് അതിനും ഉത്തരവിട്ടു,,,,
മന്ത്രി എതിര്‍ത്തിട്ടും, ആ കൊട്ടാരത്തിനു ചുറ്റുമുള്ള കുടിലുകള്‍ പൊളിച്ചു തീയിട്ടു, ..ആളുകള്‍ പലായനം ചെയ്തു...
പിറ്റേ ദിവസം...
അന്നും ഇരുട്ടിയപ്പോള്‍ റാണി മട്ടുപ്പാവിലെത്തി....
കാഴച്ചയില്‍ മാറ്റമില്ല... വീണ്ടും കുടിലുകള്‍......,,,, അങ്ങകലെ പൊട്ടു പോലെ...
പൊളിച്ചു മാറ്റാന്‍ ഉത്തരവിട്ടു....
ദിവസവും ഇതാവര്‍ത്തിച്ചു,,,,
ആ കൊട്ടാരം ഉണ്ടാകുമ്പോള്‍ രാജ്യം മുഴുവന്‍ കുടിലുകള്‍ ഉയരുകയായിരുന്നു എന്ന് റാണിയും , രാജാവും അറിഞ്ഞില്ല...
ആ മട്ടുപാവില്‍ ഇരുന്നാല്‍ രാജ്യം മുഴുവന്‍ കാണാം എന്നതും അവര്‍ മറന്നു....
രാജ്യം മുഴുവനുള്ള കുടിലുകള്‍ അവര്‍ പൊളിച്ചു മാറ്റി... സമ്പന്നതയുടെ മുഖപടം അണിയുകയായിരുന്നു ലക്ഷ്യം....
ഒടുവില്‍ ഒരു നാള്‍ ആ കുടിലുകള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട ജനം കൊട്ടാരത്തിലെത്തി രാജാവിനെയും, റാണിയെയും വലിച്ചു പുറത്തിട്ടു....
ഇനി ഒന്ന് ചിന്തിക്കൂ....
ഇന്നത്തെ നമ്മുടെ ഭരണാധികാരികള്‍ ചെയ്യുന്നത് ഇതല്ലേ...?
കൊട്ടാരങ്ങളുടെ തലയെണ്ണി അതാണ്‌ സര്‍വ്വം എന്ന് അഹങ്കരിക്കുന്നവര്‍...,,,
കുടിലുകള്‍ ഉണ്ടായത് തങ്ങളെ കൊണ്ടല്ല എന്നുറച്ച് ഭൌതികമായി അത് മാറ്റാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നവര്‍///...,,,,
ഏറ്റവും വലിയ ജനാധിപത്യ രാഷ്ട്രം എന്നവകാശപ്പെടുന്ന ഈ രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും വലിയ പണാധിപത്യ രാഷ്ട്രം എന്നാ തലത്തിലേക്ക് വളര്‍ത്തിയ ഭരണമാണ് ഇന്ന് നിലവിലുള്ളത്...
അംബാനിയെയും, വയലില്‍ ജോലിയെടുക്കുന്ന കൊരെട്ടനെയും ഒന്നിച്ചെടുത്ത് അവരുടെ വരുമാനം കൂട്ടി, രണ്ടു കൊണ്ട് ഹരിച്ചാല്‍ കൊരെട്ടാണ് 50000 ലക്ഷം കൊടിയിയുടെ വരുമാനം വരും എന്ന അതി നൂതന വികസന കണക്കെടുപ്പില്‍ സമ്പന്നരായി മാറിയ പൊതുജനം ഒടുവില്‍ പ്രതികരിക്കും എന്നുറപ്പ്,,, ഒരു പക്ഷെ അറബുവസന്തം പോലെയോ, സിറിയന്‍ വിപ്ലവം പോലെയോ ആകില്ല അത്.... അതിലും രൂക്ഷമായിരിക്കും....
NB:റാണി = സോണിയാഗാന്ധി അല്ല.....
കോന്തന്‍രാജാവ്= മന്‍മോഹന്‍സിങ്‌ അല്ല...
രാജ്യം = ഇന്ത്യ അല്ല....
------------------------------------------------------------------------------------------------
ചൊറ തന്നെ ജീവിതം...:)
ഷിനോജ്പൊയനാട് ഒരു ബൂലോക ചൊറ
